Gry planszowe mogą być jednymi z najbardziej zabawnych, jakie kiedykolwiek miałeś, bez względu na to, czy jesteś „hardcorem geekiem”. Z drugiej strony mogą być niesamowitą stratą godzin twojego życia. Wszystko zależy od kilku rzeczy… Głównie od ludzi, z którymi grasz. I żaden z nich nie może mieć większego wpływu na grę, niż ten, który kieruje rzeczami. Jest to więc ogólny przewodnik po uruchomieniu gier RPG, zarówno dla początkujących, jak i doświadczonych GMów (Game Masterów).
Kroki
Krok 1. Skorzystaj z porady eksperta
Większość gier RPG na rynku zawiera sekcję o tym, jak je uruchomić… Postępuj zgodnie z ich radami. Kroki zające to dodatkowe rzeczy, sztuczki, o których często nie wspominają. Będzie to pomijanie podstawowych zasad, które zawsze zawiera sekcja GM w każdej grze RPG, zakładając, że tam je przeczytasz.
Krok 2. Przygotuj się, przygotuj, przygotuj
Nawet jeśli korzystasz z gotowej przygody, upewnij się, że przeczytałeś ponownie historię i wiesz, gdzie znajdują się rzeczy w materiale referencyjnym. Jeśli prowadzisz coś, co sam stworzyłeś, zbierz WSZYSTKO w jednym miejscu. Możesz szkicować mapy, pomoce wizualne, diagramy relacji lub wykresów. Sprawdź dwukrotnie, aby upewnić się, że wszystkie główne rzeczy istnieją; możesz ociekać postacie zewnętrzne, inne obszary itp. podczas gry. Możesz też polecieć przy siedzeniu spodni. Upewnij się, że masz pomysł na ogólny kierunek zarówno sesji, jak i przygody, a przynajmniej ogólny temat. Żaden plan nie przetrwa pierwszego kontaktu z graczami. Przynajmniej nie w stanie nienaruszonym. Bez względu na to, jak pracujesz, przeczytaj i ponownie przeczytaj zasady podstawowego systemu. Twórz ściągawki do walki, rodzajów akcji, ruchu… Cokolwiek będzie często pojawiać się w grze. Utrzymuj porządek.
Krok 3. Miej miejsce na swoją grę
Oprócz przygotowania samej gry, zazwyczaj oczekuje się od Ciebie, że jako GM zapewnisz miejsce. Miej pod ręką stół, wystarczająco dużo krzeseł i dobre światło. Poproś graczy, aby przynieśli przekąski i napoje, których chcą, i pomogli posprzątać później. Miej pod ręką dużo ołówków i gumek, zdrapki i zapasowe arkusze postaci. Odtwarzacz CD lub laptop z plikami mp3 czasami może się przydać… Ale nie będziesz go używać tak często, jak mogłoby się wydawać. Jeśli twoja grupa skłania się ku korzystaniu z wizualizacji, postaraj się mieć pod ręką kilka miniatur lub żetonów reprezentujących postacie i wrogów oraz kilka różnych przedmiotów na ściany, drzwi, stoły i tym podobne.
Krok 4. Wprowadź graczy w konfigurację
Kiedy gracze po raz pierwszy przyjdą do gry, zacznij wcześnie pojawiać się w grze, omawiając pochodzenie postaci, czego chcą od gry i co myślą o bieżących/przeszłych wątkach. Jeśli jest to pierwsza sesja, będzie musiało nastąpić stworzenie postaci. Postaraj się, aby wszyscy robili to jednocześnie, ponieważ dyskusja, którą to skłoni, spowoduje, że osobowości ożywią się i zainteresują ludzi. Gdy wszyscy będą na miejscu i będą gotowi, rozpocznij grę tak szybko, jak to możliwe. Nie pozwól, aby ludzie zaczęli wędrować od razu. Otwieraj sesje w szybkim tempie, jeśli możesz, od razu przyciągając zainteresowanie i nadając ludziom charakter.
Krok 5. Pamiętaj, rozpoczęcie kampanii jest trudne
Przejście od stworzenia postaci prosto do grania nią zawsze będzie trochę trudne, a Twoim zadaniem jako GM jest utrzymanie porządku, dopóki ludzie nie przyjmą swoich postaci. Grę można rozpocząć na wiele sposobów. Staraj się unikać klisz tawern i tajemniczych nieznajomych. Nie mów ludziom od razu, że ich postacie już się znały, chyba że było to coś, co zostało już omówione w koncepcji postaci. Lepiej mieć większość, jeśli nie wszystkie pierwsze spotkania podczas zabawy. Pomaga realistycznie zdefiniować relacje i daje dużo ciekawszy czas. Dobrą taktyką jest często rozpoczynanie od rozdzielenia każdej postaci; więcej pracy dla ciebie, ale w końcu bardziej satysfakcjonujące. W ciągu jednej, może dwóch sesji, niech wszystkie wpadną na siebie. Mogą nawet początkowo walczyć ze sobą lub współpracować, ale są wrogo nastawieni; nie wymuszaj przyjaźni. Rzeczy się rozwiną.
Krok 6. Jeśli jesteś niezdecydowany i nadmiernie luźny w swoim GMingu, twoi gracze mogą zacząć czuć się bezsensownie i bez sensu
Światy „piaskownicy”, w których muszą znaleźć własne historie, mogą działać, ale wymaga to bardzo rzadkiego zestawu graczy. Większość będzie po prostu sfrustrowana i znudzona. Z drugiej strony, nadmierna kontrola, zmuszanie graczy do działań i reakcji, sprawi, że poczują się oni zagrożeni. Możesz wykorzystać te uczucia w krótkich odcinkach gier, jeśli mają ważny powód do istnienia w grze, na przykład manipulujący przełożony, który pojawia się jako złoczyńca, ale muszą to być coś, co można powstrzymać. Gracze będą niesamowicie sfrustrowani, gdy nie będą mogli podejmować własnych decyzji, i staną się apatyczni i źli, ponieważ nie są już zaangażowani w historię.
Krok 7. Nigdy nie mów graczowi „nie”
Jest to w zasadzie teatr improwizacji z kostkami. „Nie” jest destrukcyjną odpowiedzią i przerywa bieg gry. Oto alternatywy:
- Jeśli jest to coś, z czym nie masz problemu, coś, co uważasz za dobre dla historii, po prostu powiedz „tak”. Jeśli daje to jednemu graczowi przewagę, upewnij się, że grasz uczciwie, aby uniknąć poczucia faworyzowania.
- Jeśli jest to coś, czego nie jesteś pewien, a co lubisz, ale wydaje się mało prawdopodobne, powiedz im „tak, ale”. Zakwalifikuj to. Powiedz im, że będzie to wymagało specjalnego wysiłku, albo odniosą tylko częściowy sukces, albo nie poradzą sobie z tym, ale coś podobnego…
- Jeśli uważasz, że to zaburzy równowagę gry, zrani doświadczenie wszystkich i sprawi, że rzeczy będą mniej zabawne, powiedz im „możesz spróbować”. I niech spróbują. Mogą nawet rzucać kośćmi. I może uda im się coś zrobić. Ale jednocześnie nie bój się im powiedzieć, że im się nie udało.
Krok 8. Jeśli ktoś zaproponuje działanie, które zniechęci lub ominie twoją zaplanowaną historię, zadaj sobie następujące pytania:
Czy mogę zrobić z tym inną historię? Czy będzie fajnie? Czy będzie fajniej niż planowana historia? Czy mogę to ściągnąć? Czy innym graczom się to spodoba? Jeśli odpowiesz twierdząco na te pytania, pozwól im to zrobić. Jeśli uda ci się nakłonić graczy do prowadzenia fabuły, będzie to dla ciebie o wiele mniej pracy. Po prostu zrób krok lub dwa przed nimi pod koniec, aby dać im zwrot lub dwa i dobrą nagrodę i pozwolić im biec z tym.
Krok 9. Zmień rzeczy
Unikaj zmieniania podstawowych mechanik, ale główni NPC, punkty ustawienia, szczegóły dotyczące tego, jak wszystko działa, a także polityka i machinacje powinny być uczciwą grą. Świat powinien być w stanie zaskoczyć graczy, unikając znużonych uczuć, jakie mogą nabyć gry, gdy wszyscy przeczytają zasady i ustawienia, i wiedzą wszystko. Zachowaj własne notatki, aby Twoje zmiany były spójne i nie ujawniaj ich graczom. Przekaż każdemu informacje, które pozna jego postać. Baw się z tym; opowiedz kilka jawnych fałszów, które wynikną z nieporozumień kulturowych i wielu podbarwień prawdy. Niech ich informacje się nie zgadzają.
Krok 10. Pielęgnuj swoje akcenty i umiejętności aktorskie
Ćwicz swój zły chichot. Bądź przyjacielem graczy i okrutnym losem ich postaci. Współpracuj z indywidualnymi graczami podczas wydarzeń skupiających się na ich postaciach, od porwania lub poważnych zmian po problemy rodzinne. Zrób to dla wszystkich, w takim czy innym momencie. Każda historia może zaangażować wszystkich, sprawić, że wyróżniony gracz poczuje się wyjątkowo i jednocześnie rozwinąć kampanię jako całość.
Porady
- Obserwuj swoich graczy. Jeśli zaczną układać stosy kości i wpatrywać się w sufit, rzuć w nich zwrot akcji lub wykonaj jakąś akcję. Jeśli zainwestują w coś emocjonalnie, unikaj pokusy zbyt szybkiego lub zbyt częstego zadzierania z tym. Jeśli zbyt często szarpiesz graczy takimi rzeczami, przestaną tworzyć nowe załączniki, ponieważ po prostu przestają być tego warte.
- Jedną z najważniejszych rzeczy dla DM jest umiejętność samodzielnego myślenia. Zdarzą się rzeczy, których nigdy się nie spodziewałeś. Gracze mogą zabić osobę, od której mieli uzyskać ważne informacje, lub mogą trafić do jedynej części miasta, której jeszcze nie wyszczególniłeś. Wymyślaj to w miarę postępów, po prostu zanotuj notatki, aby później włączyć je do historii.
- Te małe opakowania wielokolorowych „flag” samoprzylepnych są twoim najlepszym przyjacielem. Znajdź je w sklepach z artykułami biurowymi i użyj ich, aby oznaczyć swoją kopię książki z grą. Bestiariusze, tworzenie postaci, zasady magii, zasady walki, wszystko, do czego często się odwołujesz, powinno być zaznaczone. Szybkie zakończenie dyskusji na temat zasad lub pytań ma kluczowe znaczenie dla płynnej gry.
- Kontynuuj zdobywanie kolejnych poziomów. Przejdź przez obszary z dużą ilością wrogów, które nie są zbyt trudne i nie są zbyt łatwe, aby stać się silniejszym.
- Trzymaj pod ręką kilka kart indeksowych. Połóż na nich rzeczy. Listy typów osobowości i charakterystycznych cech/wyglądów, które nadają losowym NPC trochę indywidualności. Rodzaje skarbów, przedmiotów lub kolekcji do lochów, piwnic lub po prostu muzeów. Lista rodzajów obrażeń, dla bardziej realistycznego opisu po bitwie. Koniec z „zranionym ramieniem” w nieskończoność. Przebite płuco, pęknięte żebro i spiralne złamanie prawego przedramienia, ktoś? Nawet rzeczy takie jak żywność odpowiednia dla epoki, listy kolorów i rodzajów odzieży lub zbroi i inne zwykłe rzeczy mogą dodać wiele wciągających rzeczy i powstrzymać cię przed pustym pomysłem lub powtarzaniem się podczas wymyślania scen lub ludzi w locie.
Ostrzeżenia
- Staraj się unikać paranoi graczy. W teorii brzmi to dobrze, ale bardzo szybko staje się irytujące dla wszystkich. *Nie łap wszystkiego, nie rób, że każda oferta ma jakiś ukryty haczyk. Połączenie uczciwego szczęścia i nieszkodliwych obszarów z okropnym niebezpieczeństwem i zdradą może zapewnić bardziej wciągające i ciekawsze wrażenia.
- Nie spędzaj zbyt dużo czasu na graniu. Gry RPG mogą być bardzo uzależniające. Iść pobiegać. Czytać książkę. Heck, naucz się szermierki, wtedy możesz być jak postać RPG w prawdziwym życiu!
