Spotkanie w święta kogoś, kto ma zaburzone nawyki żywieniowe, może być kłopotliwe. Może to obejmować osobę z zaburzeniami odżywiania, takimi jak anoreksja, bulimia lub zaburzenie z napadami objadania się, lub kogoś, kto je o dziwnych porach i/lub często je za dużo lub za mało. Możesz martwić się o ich zdrowie i samopoczucie. Zbliżając się do tematu, ważne jest, aby przekazać im swoje poparcie. Unikaj robienia z ich działań wielkiej sprawy i sprawiania, że czują się osądzeni. Ogranicz rozmowy o jedzeniu jako główny temat rozmów w okresie świątecznym, zwłaszcza jeśli chodzi o dietę i staranie się „być dobrym”. Staraj się patrzeć poza ich wygląd jako oznakę zaburzeń odżywiania, a zamiast tego skup się na tym, jak być wsparciem i pomocą.
Kroki
Część 1 z 3: Komunikowanie się z opieką i wsparciem
Krok 1. Porozmawiaj z nimi prywatnie o wakacjach
Święta mogą być czasem dużych spotkań towarzyskich i obfitych posiłków. Dla osoby z zaburzeniami odżywiania może to być szczególnie stresujące i wywołujące niepokój. Upewnij się, że znajdziesz prywatną i bezpieczną przestrzeń, aby porozmawiać z kimś o ich jedzeniu i zachowaniu, a nie na dużych, świątecznych spotkaniach.
- Wybierz bezpieczne miejsce, z dala od rozproszeń. Rozważ poproszenie ich o rozmowę w innym pokoju lub na zewnątrz. Na przykład rozważ powiedzenie: „Miałem nadzieję, że porozmawiam z tobą na osobności przez minutę. Czy to w porządku?”
- Zastanów się nad ustaleniem czasu na rozmowę przez telefon, gdy nie są zajęci. Zastanów się nad powiedzeniem: „Wiem, że święta mogą być przytłaczające, ale miałem nadzieję, że wkrótce z tobą porozmawiam. Czy jest dobry moment, aby do ciebie zadzwonić?”
- Rozmawiaj z nimi w sposób otwarty i pełen szacunku, skupiając się na udzielaniu wsparcia, a nie na ocenie. Na przykład rozważ powiedzenie: „Wiem, że święta mogą być stresujące i mogą sprawić, że jedzenie będzie wydawać się wrogiem. Chcę tylko, żebyś wiedział, że jestem tu dla Ciebie i chcę Cię wesprzeć w każdy możliwy sposób."
Krok 2. Przekaż swoje obawy
Chociaż po kilkukrotnej interakcji trudno jest stwierdzić, czy ktoś ma zaburzone nawyki żywieniowe, wyrażaj swoje obawy w przemyślany sposób. Zamiast skupiać się konkretnie na ich nawykach żywieniowych, spróbuj zrozumieć, jak sobie radzą fizycznie i emocjonalnie. Nieuporządkowane odżywianie to coś więcej niż tylko jedzenie.
- Podziel się konkretnymi przemyśleniami na temat tego, kiedy i jak czułeś się zaniepokojony ich nawykami żywieniowymi lub ćwiczeniami. Porozmawiaj z nimi o wcześniejszych doświadczeniach lub o ludziach, których znasz, którzy mieli zaburzenia odżywiania.
- Rozważ powiedzenie na przykład: „Zastanawiałem się, jak sobie radzisz. Czy ostatnio coś było dla Ciebie bardziej stresujące? Zauważyłem, że wydawałeś się przygnębiony i nie był zainteresowany jedzeniem”.
- Bądź troskliwy i nie oceniaj w swoim podejściu. Na początku prawdopodobnie poczują się osądzeni lub postawieni w obronie.
Krok 3. Wyraź, jak chcesz pomóc
Rozmawiaj z nimi jasno, zwięźle i rozważnie, jak chciałbyś pomóc. Unikaj sprawiania, by pomoc im była uciążliwa lub trudna. Mogą być bardziej niechętni do przyjęcia pomocy, jeśli poczują się zmuszeni.
- Należy pamiętać, że w przypadku zaburzeń odżywiania zwykle wymagana jest profesjonalna pomoc. Nie próbuj pomagać tej osobie w pojedynkę. Spróbuj powiedzieć coś w stylu: „Martwię się o ciebie i chciałbym pomóc ci znaleźć profesjonalistę, który rozpocznie pracę”.
- Zaproponuj, że spędzisz z nimi więcej czasu sam na sam. Spraw, by poczuli się wyjątkowo i zyskaj czas na lepsze ich zrozumienie.
- Rozważ na przykład powiedzenie: „Zastanawiałem się, czy moglibyśmy spotkać się w ten weekend. Tylko ty i ja. Chcę być dostępny i być tutaj dla ciebie”.
- Jeśli czujesz, że krzywdzi się fizycznie i emocjonalnie, ostrożnie podejdź do tematu, aby uzyskać poradę dotyczącą zaburzeń odżywiania.
Krok 4. Zapytaj ich, czego potrzebują
Każda osoba ma inny sposób radzenia sobie z sobą i swoimi uczuciami. Niektórzy ludzie mogą być bardziej otwarci na swoje uczucia, podczas gdy inni mogą unikać jakiejkolwiek rozmowy na temat swoich zachowań. Kiedy pytasz ich, czego potrzebują, skup się na naprawdę słuchaniu tego, co mówią.
- Spróbuj dotrzeć przed ważnymi świętami lub dużym spotkaniem rodzinnym. Działając proaktywnie, możesz pomóc im zapobiegać lub ograniczać ich wyzwalacze.
- Uważnie słuchaj ich myśli o jedzeniu i sobie. Ktoś z zaburzonym odżywianiem może mieć obsesyjne lub stale negatywne myśli o swoim wyglądzie i jedzeniu.
Część 2 z 3: Ograniczenie rozmowy o jedzeniu
Krok 1. Unikaj rozmów o diecie podczas świątecznych spotkań
Na świątecznych przyjęciach z dużą ilością słodkich smakołyków i potraw pocieszających można mówić o diecie. Pokusy mogą być wysokie, więc wiele osób chce rozmawiać o tym, jak kontrolują swoje pragnienia. Pomóż ograniczyć gadaninę o dietach podczas świątecznych spotkań.
- Ktoś z zaburzonym odżywianiem może czuć się pobudzony przez rozmowę o diecie, aby dalej się ograniczać lub stać się bardziej obsesyjną na punkcie swojego wyglądu.
- Unikaj opowiadania o swoich sukcesach związanych z dietą, ponieważ może to niechcący sprawić, że inni poczują się gorzej.
Krok 2. Unikaj utożsamiania jedzenia z moralnością
Wiele osób usprawiedliwi swoje zachowania żywieniowe w oparciu o osądy moralne. Czują, że nie ma nic złego w nagradzaniu się kawałkiem ciasta, jeśli poszli na siłownię dwie godziny wcześniej. Albo mogą powiedzieć, że są dobrzy, jedząc sałatkę zamiast pizzy.
- Kiedy rozmawiasz z kimś, kto ma zaburzenia odżywiania, te osądy moralne są szczególnie dotkliwe. Restrykcyjne jedzenie staje się „dobre”, a poddanie się jedzeniu czegoś wysokokalorycznego jest „złe”.
- Mówiąc o jedzeniu w sposób nieoceniający, możesz pomóc w normalizacji jedzenia. Jedzenie nie powinno być bolesnym i grzesznym doświadczeniem.
Krok 3. Pozwól im jeść, jak chcą
Unikaj rozdzielania tego, co jedzą inni. To może wydawać się osądem. Pomóż sprawić, by różne produkty, zarówno pożywne, jak i te mniej, wydawały się normalne. Podczas gdy nadmierne pobłażanie lub ograniczanie może wydawać się niepokojące, rozmawianie o tym w dużej grupie podczas świątecznych spotkań prawdopodobnie nie przyniesie wiele dobrego.
- Pomóż sprawić, by osoba z zaburzeniami odżywiania poczuła się wzmocniona, a nie osądzona.
- Chociaż ważne jest, aby upewnić się, że są bezpieczne, unikaj zbytniej krytycyzmu za każdym razem, gdy widzisz, jakich wyborów żywieniowych dokonują.
Część 3 z 3: Unikanie stereotypów
Krok 1. Przestań robić założenia na temat tego, jak wygląda zaburzone odżywianie
Unikaj stereotypów dotyczących zaburzonego odżywiania się na podstawie czyjegoś wyglądu. Ludzie, którzy zmagają się z zaburzeniami odżywiania, mają różne kształty i rozmiary. Ale zwracając większą uwagę na ich bieżące zachowania i działania, a nie na ich wygląd, możesz lepiej zrozumieć czyjąś walkę.
- Pamiętaj o własnych uprzedzeniach na temat tego, kto może mieć zaburzenia odżywiania. Podczas gdy niektóre myśli mogą wynikać z prawdy, inne mogą być po prostu oparte na szybkich osądach.
- Krytycznie myśl o czyichś działaniach bardziej niż o jego wyglądzie. Posłuchaj, co mówią. I skup się na ich działaniach w czasie.
Krok 2. Oferuj wsparcie bez komentowania ich wyglądu
Chociaż może się to wydawać sprzeczne z intuicją, skupianie się na czyimś wyglądzie, nawet jeśli uważasz, że wygląda zdrowo i atrakcyjnie, może skłonić ich do myślenia inaczej. Ktoś z zaburzeniami odżywiania jako zniekształconym poczuciem swojego wyglądu i wyglądu i może postrzegać komplement jako osąd.
- Zamiast mówić takie rzeczy jak „Wyglądasz tak dobrze” lub „Wyglądasz bardzo dobrze”, spróbuj skoncentrować się na komplementowaniu ich pracy, osobowości lub ogólnie ich życia.
- Skupiając komentarze z dala od ciała, ktoś może być mniej skłonny do negatywnego myślenia lub działania na swój temat.
Krok 3. Okazuj wdzięczność za ich obecność w okresie świątecznym
Prosta czynność sprawienia, by ktoś poczuł się wyjątkowy i doceniony, może przynieść światu dobro dla jego samooceny i pewności siebie. W okresie świątecznym może być wzmożony stres i pokusy. Przypomnij tym, o których się martwisz, że Ci zależy i doceniaj ich obecność.
- Używaj prostych słów wdzięczności, takich jak: „Jestem bardzo wdzięczny, że dziś do nas dołączasz”.
- Spraw, aby poczuli się mile widziani, a nie odizolowani. Zapewnij uściski, uśmiechy i ciepłe pozdrowienia.
- Powiedz im, że ich doceniasz i cieszysz się, że są przy tobie.
